Στην μνήμη του Δασκάλου μας και κατηχητού, Μακαριστού Μητροπολίτου Σταγών και Μετεώρων κυρού Σεραφείμ.

* Γράφει ο Σωτήριος Αθαν.Μουντζούρης,
   μέλος του Συνδέσμου μας.
 

Ο μακαριστός πλέον Επίσκοπος κυρός Σεραφείμ (ΣΤΕΦΑΝΟΥ),Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Σταγών και Μετεώρων (Καλαμπάκα), ανήκει στην αιωνιότητα. Στην θριαμβεύουσα Εκκλησία του Χριστού.

Ο Δεσπότης από το Φανάρι (Καρδίτσας),την παρελθούσα εβδομάδα ασθένησε και εισήχθη στο Νοσοκομείο επειγόντως. Η σοβαρότητα της ασθενείας  οδήγησε στον θάνατο,τον Δεσπότη από το Φανάρι (Καρδίτσης) - και  όπως συνηθίζαμε να λέμε « τον δικός μας Δεσπότη»- διότι είχε  στενή πνευματική σχέση με όλους εμάς, που την εποχή εκείνη είμαστε μαθητές στο Γυμνάσιο Φαναρίου (Καρδίτσης),την γενέτειρά του.

Παρόντες στην εξόδιο ακολουθία και στην ταφή ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ.Ιερώνυμος με πλειάδα Αρχιερέων Μητροπολιτών, πλήθος ποιμνίου του εκλιπόντος (κλήρος και Λαός της πόλεως και των περιχώρων της Καλαμπάκας και της  περιοχής) , πολλοί Ηγούμενοι Μοναστηριών των Μετεώρων και του Αγίου΄Ορους, Μοναχοί και μοναχές από τα μοναστήρια της Καλαμπάκας και της περιοχής.

Επηκήδειοι εκφώνησαν ο Επίσκοπος Κλήμης, Αρχιγραμμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Πρωτοσύγγελος και Ηγούμενος  της ι.μ.Μεγάλου Μετεώρου π.Νήφων, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ.Κων.Αγοραστός και ο Δήμαρχος της πόλης της Καλαμπάκας κ.Σινάνης. Όλοι αναφέρθηκαν στην ισχυρή προσωπικότητα του αοιδίμου Μητροπολίτου κυρού Σεραφείμ που αναδιοργάνωσε την ανασυσταθείσα  Μητρόπολη Σταγών και Μετεώρων εκ βάθρων. Φιλομόναχος ο ίδιος στήριξε τα Μοναστήρια, έκτισε νέες εκκλησιές, γηροκομείο, νηπιαγωγείο στην Καλαμπάκα, χειροτόνησε 59 νέους ιερείς τους οποίους φρόντιζε να  διέρχονται όλοι από το Μοναστήρι του Μεγαλου Μετεώρου -για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα- ζώντες ως μοναχοί και αποκτούντες  ιερατική και πνευματική εμπειρία για την άσκηση του υψηλού λειτουργήματός τους.

Ο μακαριστός Σεραφείμ εισήλθε στον κλήρο το έτος 1965 και εξελέγη Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών το έτος 1970. Απομακρύνθηκε από την Μητρόπολή του αναιτίως το 1974 και απεκατεστάθη  στην νεοσυσταθείσα  προσωποπαγή Μητρόπολη Σταγών και Μετεώρων το έτος 1991. Διαποίμανε την Μητρόπολη αυτή  για 26 συνεχή έτη. Διετέλεσεν Αρχιερεύς για 47 συνεχόμενα έτη.

Με ενέργειές του η Μητρόπολή του μετατράπηκε - από προσωποπαγή που ήταν- σε μόνιμη πλέον. Το γεγονός αυτό χαροποίησε τον λαό της Θεοσώστου επαρχίας του, κάτι που επισημάνθηκε και από τον Δήμαρχο της πόλης, στον επικήδειό του.

Υπήρξεν ακούραστος εργάτης του Ευαγγελίου, δραστήριος Μητροπολίτης, αγαπητός, λιτός, απλός και ταπεινός Αρχιερεύς. Σεβαστός στο ποίμνιό του με το οποίο διατηρούσε σχέσεις «πατρός προς υιούς και θυγατέρες» και με την οικειότητα που τον διέκρινε συνανστρέφετο ως απλός παπάς - στην πόλη και στα χωριά- όλους τους ανθρώπους χωρίς κοινωνικές  διακρίσεις. Κήρυττε και εδίδασκε με το παράδειγμά του. Αγαπητός  στις μοναστικές αδελφότητες. Και αυτό φάνηκε από το γοερό κλάμα μοναχών και μοναζουσών στην εξόδιο ακολουθία και στον ενταφιασμό, που μας εξέπληξε όλους. Στην διαδρομή, που διήρχετο το  σκήνωμά του για να εναποτεθεί  πίσω από το ιερό των Αγίων Θεοδώρων, απλές γυναίκες κρατούσαν  κεριά αναμμένα να διέλθει ο κοιμηθείς Δεσπότης τους, να πάρουν την ευχή του και να ψελίσουν «Δέσποτα να μας περιμένεις, κάνε καμιά προσευχή να έλθουμε και μεις μαζί σου!!!!». Λόγια συγκινητικά, αυθόρμητα, απλά λόγια μιάς άλλης εποχής ,ενός άλλου κόσμου με ανεπιτήδευτη και απλή βιωματική πίστη και πιστοί στις πατροπαράδοτες αρχές και αξίες  του τόπου μας.
Ο γράφων τις γραμμές τούτες, διατηρεί ζωηρή την ανάμνηση του μακαριστού Επισκόπου και Μητροπολίτου, ως Πρωτοσυγγέλου της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος τότε (έτος 1968),όταν μαθητούδια στο  6τάξιο Γυμνάσιο Φαναρίου είχε αναλάβει την κατήχηση των Γυμνασιοπαίδων στο οίκημα του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου , στην είσοδο του χωριού, σε τακτές ημερομηνίες κάθε εβδομάδα. Μας ενίσχυε πνευματικά και μας μιλούσε για τις πατροπαράδοτες ελληνοχριστιανικές αρχές και αξίες. Μας μετέδιδε ανόθευτο τον λόγο του Θεού. Μας εδίδασκε με την απλότητά του, με το ανεπιτήδευτο χιούμορ, με την συναναστροφή και την οικειότητα που δημιουργούσε μαζί μας , με το παράδειγμά του.

 Από τις ισχυρές προσωπικότητες της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, επετέλεσε σπουδαίο ποιμαντικό και εκκλησιαστικό εν γένει έργο στην νέα του Μητρόπολη, μετά την αποκατάστασή του το 1991.Αγαπούσε πολύ την ιδιαίτερη πατρίδα του το Φανάρι, το οποίο επισκέπτονταν συχνά και όπου έζησε μετά την απομάκρυνσή του-την εκκλησιαστικά ταραγμένη εκείνη εποχή-από την Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών (έτος 1974).

Με δικές του ενέργειες και με την οικονομική του συμβολή ανακαινίσθηκε ο ιερός χώρος του τόπου μαρτυρίου του Αγίου Σεραφείμ, Επισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου του Θαυματουργού (το όνομα του οποίου έφερε). Κατέστη επισκέψιμος χώρος και αποτελεί τοπικό προσκύνημα. Μερίμνησε για την έκδοση του βίου του σε έντυπα και συμμετείχε πάντοτε στις θρησκευτικές και άλλες εκδηλώσεις προς τιμήν του Αγίου Σεραφείμ, τόσο στο Φανάρι, όσον και στην πόλη της Καρδίτσας. Πάντοτε με χαρά δεχότανε  τους συμπατριώτες του και όλους εμάς τους παλιούς μαθητές και κατηχητόπουλά του και  μας ξεκούραζε με ένα λόγο αγάπης, πνευματικής ωφελείας και οικοδομής.

 

Τον κατευοδώσαμε με  ένα ευχαριστώ, με την αγάπη μας, τον σεβασμό μας, την ευγνωμοσύνη μας, προχθές στην Καλαμπάκα και ζητήσαμε την ευχή του και την προσευχή του από τα ουράνια σκηνώματα που τώρα ευρίσκεται, όλοι εμείς οι μαθητές του και κατηχητόπουλά του και συμπατριώτες του.

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σταγών και Μετεώρων κυρού Σεραφείμ «είη  ΑΙΩΝΙΑ αυτού η μνήμη».

 

* Ο κ.Μουντζούρης είναι Αστυν.Υποδ/ντής ε.α.,

                                                                                                             από τον Ελληνόπυργο Καρδίτσης.