Ο «αγώνας» θα…συνεχιστεί!!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ σε καθεστώς ατιμωρησίας. Κάτι άκουσαν για «Πολυτεχνεία» και δοξασμένους, για «Εδώ Πολυτεχνείο» και βολεμένους. Μια δυο, λοιπόν, και στον «αγώνα»! Πάμε για κατάληψη και έπονται τα αιτήματα. Ξενυχτάμε στο σχολείο με χαρτάκι, τσιγαράκι και ταβλάκι κι «ανεβαίνουμε» στης συμμαθήτριας τα μάτια (αν κι αυτή δεν είναι δίπλα μας ως…αγωνίστρια). ΚΑΝΕΝΑΣ δεν το νοιάστηκε να πειθαρχήσουν τα παιδιά. Ούτε σε σχολικούς κανόνες (στα χαρτιά), ούτε από κοινωνική ευαισθησία για υπακοή στους νόμους. Και, βέβαια, η Πολιτεία «κινείται» στην ψηφοθηρική ρότα των ανθρώπων της, που ζουν και αναπνέουν για της εξουσίας την ηδονή. ΚΙ αν είδες τη μαθήτρια στην τάξη με ρουζ, μες και αρώματα, αν άκουσες τον μαθητή με τη βρισιά κι όλους μαζί να κολυμπούν στη «μόρφωση» των αποστηθισμένων, μη σου.....>>

φανεί πως το «σύστημα» είναι εκτός ελέγχου. Το αντίθετο! Είναι επιμελώς συντηρημένη μηχανή,που βγάζει πολίτες και πολιτικούς, βγάζει και καταληψίες-αγωνιστές. ΟΙ καθηγητές απεργούν. Για τα δίκια τους, απέναντι σε μιαν αναξιόπιστη Πολιτεία που διαβεβαιώνει και υπόσχεται, αλλά το δράμα της είναι πως δεν την πιστεύουν. Δεν ξέρουμε το αποτέλεσμα, δεν προδικάζουμε την εξέλιξη. Ωστόσο,είμαστε σίγουροι πως την παραπάνω «προκατασκευασμένη», ώριμη και σφριγηλή μαθητική «ύλη» θα την…εκμεταλλευθούν. ΟΛΜΕ και κόμματα. Η μεν μη δυσαρεστηθούν οι βολεμένοι του κλάδου των μαθητεμπόρων (παράνομα ιδιαίτερα) και των 99% «επαπειλούμενων», τα δε μη δεν πέσει το κάστρο. Λες και είναι ηδονικό να κυβερνάς, σήμερα, όπως ήταν κάποτε. ΑΥΡΙΟ λήγει η απεργία των καθηγητών με τα «προληπτικά» αιτήματα, αλλά «ο αγώνας συνεχίζεται». Με τον μαθητόκοσμο στα παρατημένα μετερίζια των μεγάλων και στη σκοπιά, μην εισβάλει η μόρφωση απ’ τις πόρτες, μη τρυπώσει η πειθαρχία απ’ το παράθυρο. ΑΛΛΟΥ (σε χώρες πειθαρχημένων που μας…δανείζουν), είναι αδιανόητη η κατάληψη. Αν συμβεί, τους παίρνει σηκωτούς η αστυνομία, ανεξαρτήτως ηλικίας, ιδεών και αιτημάτων. ΣΤΟΝ «αγώνα», λοιπόν, αλλά η ζημιά έγινε. Κοινωνία απείθαρχων, με…διαπαιδαγώγηση «εξ απαλών ονύχων» τους.

Η πηγή; Αρχαία ελληνικά!

Του Θανάση Νικολαΐδη
 

ΑΦΗΝΟΥΜΕ την κα Ρεπούση με το φιδίσιο πρόσωπο να εφορμά στα γνησίως εθνικά μας. Την κάναμε «φίρμα», την ψήφισαν περίεργοι (και πιθανώς κοψοχέρηδες) κι ούτε σκέψη (της) για «ήμαρτον». Η μικρασιατική μας τραγωδία σε μια λέξη (της) και, αντί συγγνώμης, μοστράρεται για τα περαιτέρω. Για τα αρχαία ελληνικά (μας), για τους λόγους (της), βαθείς και ανεξερεύνητους. ΝΑ σταθούμε, λοιπόν, στο γλωσσικό, που τυράννησε γενιές ελλήνων, με ξεσηκωμούς και μαχαιρώματα, έως και φόνους. Χωρίς εθνικισμούς, προγονολατρία και πατριδοκαπηλικές εξάρσεις. ΞΕΚΙΝΑΜΕ απ’ το…αποτέλεσμα. Το γλωσσικό μας χάλι (γενικά). Με τον δάσκαλο να σηκώνει το λάβαρο.....>>

για μεγαλύτερο μισθό, τον γονιό για θέματα «βατά» και τον μικρό «αγωνιστή» πλησίστιο για…καταλήψεις. ΑΠΟ μετάφραση (και μόνο), λοιπόν, τα αρχαία κείμενα και…καθαρίσαμε. Το επιθυμεί η παραπάνω κυρία, το γουστάρει ο μαθητής (της «ήσσονος προσπαθείας»), το επιθυμεί και ο…Κίσινγκερ. «Μακριά απ’ τη γλώσσα και τις παραδώσεις τους δυσκολοκυβέρνητους έλληνες!». Κάπως έτσι το’ πε κι εμείς σπεύσαμε. Με διαδικασίες απεμπόλησης εθνικών μας κληροδοτημάτων, που μας κράτησαν, ανάμεσα σε ανθέλληνες και θηρία. «ΜΗΝ πιεις απ’ τη στάμνα, όταν μπορείς να πας στην πηγή». Κι αν νομίζεις πως θα μιλήσεις τη δημοτική ξεκομμένος απ’ την πηγή; Στέκεσαι ξεκάρφωτος και μετέωρος, σε μιαν αφύσικη και αγωνιώδη προσπάθεια κάπου ν’ ακουμπήσεις. Με το αρχαιοελληνικό κείμενο να διδάσκεται στα σχολεία «κουτόφραγκων». Και, βέβαια, η επαφή με το αρχαίο κείμενο (και πάνω του τη γραμματική) είναι αναγκαιότητα. Με ομαλό βηματισμό για τη νεοελληνική. Μη γίνει (η γλώσσα μας) έρμαιο θλιβερών γλωσσοπλαστών με νεολογισμούς που αναπαράγουν όρους της…γιαγιάς (Φληβάρς αντί Φεβρουάριος) και φτάνουν στην «Πενταήμερη». ΚΑΙ πως να κάνει «παραγωγή» ο μαθητής, χωρίς τις δασυνόμενες λέξεις και τα πάθη φωνηέντων που θέλουν «ανθυπολοχαγό», τον «αντ-υπολοχαγό», «αφαίρεση», «εφησυχάζω» κλπ; ΚΑΛΗ η πληροφόρηση περί την κα Μενεγάκη, η ψυχαγωγία (μετά στοιχείων…μόρφωσης) «παρά τω Λαζοπούλω», αλλά (με τη φορά των πραγμάτων) μην τρίβουμε τα μάτια για τα «γκρήκλις» και το λεξιλόγιο (των 50 λέξεων) των «θεών» της τηλεθέασης.