.

[Εύθυμη Αστυνομική ιστορία]

   Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΤΣΙΟΣ

       Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α.      

Η Τροχαία Λάρισας διέθετε πάντα  υπηρεσία τροχονομικού ελέγχου περιπολικά οχήματα στο παλιό εθνικό οδικό δίκτυο Λάρισας-Αθήνας και Λάρισας-Θεσ/νίκης. Για εποπτεία του εθνικού και επαρχιακού δικτύου σχεδόν καθημερινά επόπτευε με άλλο όχημα και οδηγό, αξ/κός της υπηρεσίας. 

Ένα ζεστό απογευματινό του Ιουλίου, πριν αρκετά χρόνια , σε μία εποπτεία ρουτίνας, ο αξ/κός με τον οδηγό του είχαν σταθμεύσει στα διόδια των Τεμπών εποπτεύοντας την κίνηση των τροχοφόρων. 

Κάποια στιγμή πλησιάζει ένα Ι.Χ.Ε. αυτ/το τους δύο άνδρες και εξερχόμενος αυτού, ο οδηγός του, απευθύνεται και τους ενημερώνει . --Κύριοι εδώ λίγο πιο κάτω περίπου στα δύο χιλ/τρα ένας γυμνός άνδρας είναι στον δρόμο και φωνάζει βοήθεια, ειδοποιήστε την τροχαία. Δεν ξέρω αν είναι τρελός, η συμβαίνει κάτι άλλο, σύγκρουση πάντως αυτ/των δεν είδα.Οι αστυνομικοί τον ευχαρίστησαν και ο αξ/κός είπε στον οδηγό του. --Άντε πάμε να δούμε τι μυστήριο συμβαίνει, μήπως έχουμε εκτροπή, η κάτι άλλο. Χωρίς χρονοτριβή το υπηρεσιακό αυτ/το έφθασε στο υποδειχθέν σημείο της εθνικής οδού. Εκεί πραγματικά από την άκρη του οδοστρώματος, ξεπρόβαλε ένας γυμνός άνδρας φωνάζοντας βοήθεια. Οι αστυνομικοί τον πλησίασαν με προφυλάξεις και προσοχή, γιατί δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τι μπορεί να τους προέκυπτε . Τότε ο άγνωστος άνδρας τους λέει. ----Παιδιά δεν είμαι τρελός, αλλά έχω εδώ από πίσω σταθμευμένο το αυτ/τό μου, είμαι με την φίλη μου και όπως είχαμε ανοιχτά τις πόρτες, μπήκε ξαφνικά ένα φίδι στο μπροστινό κάθισμα. Οι αστυνομικοί της τροχαίας κατάλαβαν αμέσως ότι δεν υπήρξε εκτροπή, αλλά ......παρεκτροπή, αφού στο μεταξύ πίσω από κάτι θάμνους  ούρλιαζε μία ολόγυμνη γυναίκα , σε κατάσταση υστερίας. Αφού τους καθησύχασαν, τους έδωσαν να φορέσουν πρόχειρα δύο κουβέρτες που είχαν πάντα στο περιπολικό, για να καλύψουν την γύμνια τους, με τις οποίες τυλίχθηκαν, όπως με τους  χιτώνες, σαν τον  αρχαίο Περικλή και την ...Ασπασία του ...Περικλέους. 

Ο τροχονόμος είχε κάποια εμπειρία από το χωριό του και αφού πήρε ένα μακρύ ξύλο, πλησίασε και κατάφερε να απομακρύνει το φίδι που ήταν κουλουριασμένο στο κάτω μέρος του αυτ/του. Σιγά-σιγά μπήκε στο αυτ/το, πήρε τα ρούχα των εραστών, προκειμένου να ντυθούν. Πώς όμως ο οδηγός και η φίλη του να ξαναμπούνε στο αυτ/το; Ο τροχονόμος έδωσε θάρρος στον οδηγό για να ....τολμήσει να οδηγήσει το αυτ/τό του, καθόσον ο <<ηδονοβλεψίας όφις>> είχε εξαφανισθεί,  αλλά η φίλη του δεν έμπαινε με τίποτα στο αυτ/το. Τότε ο αξ/κός της πρότεινε να την μεταφέρουν στη Λάρισα με το υπηρεσιακό αυτ/το. Η ίδια δέχθηκε και ξάπλωσε στο πίσω κάθισμα, προφανώς για να μην είναι ορατή από τρίτους, λέγοντας στους αστυνομικούς. -----Σας παρακαλώ, μη μάθει τίποτα ο άνδρας μου, γιατί θα με σφάξει. -----Μην ανησυχείτε κυρία μου θα το γλυτώσετε σήμερα το σφάξιμο..για άλλη φορά δεν σας το εγγυώμαι....-------Δεν θα το πείτε πουθενά, έτσι δεν είνα; ----Μην ανησυχείτε δεν θα το πούμε πουθενά. Αν όσα ακούγαμε, βλέπαμε και μαθαίναμε κάθε ημέρα και τα λέγαμε η Λάρισα θα καιγόταν όπως η Ρώμη επί Νέρωνα...

-----Αχ αυτό το παλιόφιδο τι μας έκανε. Να σκεφθείτε ότι ο Α--------μου στην αρχή δεν κατάλαβε τι έγινε, γιατί πρώτη εγώ είδα το φίδι και φώναζα φίδι-φίδι. Αυτός νόμιζε ότι είχα πάθει παροξυσμό από το Κ και μου έλεγε να φωνάζω πόσο μου αρέσει ο ....βόας του. Μόλις όμως είδε ότι μπροστά του ήταν το φίδι, κιτρίνισε από το φόβο του και πατάχθηκε έξω σαν αίλουρος, αυτός από τη μία μεριά , εγώ από την άλλη και δεν σας κρύβω ότι κατουρήθηκα από τον φόβο μου. Α πα-πα δεν ξαναπηγαίνω σε αυτ/το, ποτέ-ποτέ....Αχ τι έπαθα Παναγιά μου, έτσι και μαθευτεί θα γίνω ρεζίλι των σκυλιών και πως γλυτώνω από τις κουτσομπόλες....Αχ κύριοι τροχονόμοι μου δεν ξέρω πώς να σας ευχαριστήσω. 

Οι αστυνομικοί χαμογέλασαν , την αποχαιρέτισαν και την άφησαν σε κάποιο απόμερο σημείο της πόλης για να επιστρέψει <<κυρία>> στο σπίτι της.

Πάντως το ....φίδι για ....βόα δεν το έλεγες. Για το <<φιδάκι τον Διαμαντή>> θα  τόλεγες. άλλωστε με τόση τρομάρα , ε ;